Gene Taylor (US) club: Missy Sippy concert report: Freddie - photo credits: Freddie ©Rootsville 2015 |
 |
In de ‘living’ van Bessie Smith stond op dinsdagavond toch wel een kleurrijk figuur op het podium. We kunnen toch op zijn minst stellen dat Gene Taylor al een serieuze carrière in de blueswereld achter de rug heeft. Deze pianist en blueszanger werd geboren in L.A. in 1952 en werd al op 8-jarige leeftijd bevangen door de blues. Na te zijn begonnen aan de drums schakelde Gene Taylor op 10-jarige leeftijd over op gitaar en 'Ze'... dat zijn natuurlijk Gene Taylor die rechtstreeks vanuit het Belgische Arkansas richting Ghent was aangevlogen. Zijn ‘brothers in crime’ voor vanavond zijn Frederik Van den Berghe als ‘batteur’ en aan de gitaar kregen we Bart Mulders die vanavond zijn navelstreng met Renaud voor eventjes heeft doorgeknipt en zo konden beiden hun talenten hier vandaag aanbieden aan Gene Taylor. Vandaag waren de 'door addentants' Tim en Guy...kende ze? Mijn gezelschap vandaag aan 'den toog' was ditmaal een andere uit 't stad' en zo kreeg ik vanavond de deskundige hulp aangeboden van King Norre. Hij deed hier een beetje dienst als spion voor Shakedown Tim & The Rhythm Review want op 17 oktober treden ze samen op met deze Gene Taylor voor zijn 'Gene Taylor Night' in CC Palethe te Overpelt.
Een statement als een cliché van Gene was wel…the more you drink the better we sound, maar eerlijk dit was niet van toepassing want het klonk allemaal opperbest zeker nadat ook Bart aan zijn 3de export toe was ;-). Van de twist naar New Orleans is op een feestje maar een kleine stap en dat dacht ook Gene Taylor toen hij kwam aandraven met ‘Just Because’, een nummer dat ook gekend is in de versie van Lloyd Price uit 1957. Naar het einde van de eerste set toe kwamen er nog een paar nummers van Joe Turner aanwaaien zoals deze zijn ‘TV Mama’ en na ‘Roll’Em Pete’ konden we eindelijk even op adem komen. Vlug even gebruik maken Als aanzet voor set 2 begon Gene Taylor zonder zijn 2 componenten met een heerlijk potje boogie woogie en zo kon deze brave man eventjes terug naar zijn roots. Na ‘Raining In My Heart’ ging de trip van vanavond weer tamelijk snel richting ‘French Quarter’ en kwamen we aan bij Henry Roeland Byrd aka Professor Longhair zijn ‘Mardi Gras’, helaas waren de parels hier niet aanwezig dus ook geen blote borsten…. Met ‘Seven Nights To Rock’ van Moon Mullican werd het ook tijd voor de studenten hier in Ghent om hun plaatsje weer in te komen nemen in deze gezellige kroeg en zo konden zij ook gaan genieten van een ‘heerlijke’ Jambalaya. Van Bourbon Street in Klein Turkije gaat het voor mij nu richting Delta aan de Hagelandse Demer en dus bye bye stropkes… Met dank aan King Norre en ik hoop dat we in Overpelt van ‘t zelfde te horen krijgen .
|
piano. Naar school hoefde hij daarvoor niet te gaan want hij werd een selfmade man en op 11 jaar maakte hij zijn intrede bij het familieorkest. Op zijn zestiende speelde hij al aan de zijde van blueslegenden als Big Joe Turner, T-Bone Walker, Lowell Fulson, en Pee-Wee Crayton en in 1974 begon hij te spelen met James Harmann. Later zouden ook nog Canned Heat en The Blasters en nog vele anderen volgen in het rijtje. Dinsdagavond staat hij hier in de 
Om iedereen in dit ‘barrelhouse’ zich onmiddellijk thuis te laten voelen viel Gene Taylor maar onmiddellijk in huis met Amos Milburn zijn ‘Chicken Shack Boogie’ en daarmee was de toon voor de avond gezet. Het werd genieten en zelfs Joe Dee zijn ‘Ya Ya Twist’ mocht erbij. Helaas was er hier vanavond in de Missy Sippy geen plaats om te dansen anders zou ongetwijfeld de voorziene ruimte onmiddellijk zijn ingenomen door talrijke danslustigen want...this night was made for dancing.
van de sanitaire ruimte voor een vlugge babbel met o.a. Little Walter.
more pics on
|
